Tanıdığım en baba adam babamdı

Tanıdığım en baba adam babamdı.

Çünkü adam gibi adamdı. Sevgide hesapsız, yüreği kocamandı. 

Dışardan yıkılmaz kale gibiydi. Duvarları sabırdan örülü, kapısı merhamet, anahtarı yüreğiydi. 

Dostuna siper ederdi kendini, acılarını ciğerine gömerdi. Kaç defa vuruldu yüreğinden, en ağır yarayı aldı sevdiklerinden ama merhamet kapısını kapatmadı hiç.

Tanıdığım en baba adam babamdı. 

Doğumumdan kırk yaşına gelene kadar bize kol kanat gerdi. 

Bize doğru gelen uçan kuşu tuttu, atıldı aç kurtların ağzına, siper etti göğsünü bize gelen baskına. 

Çocuklarına âşık olmak, onlar için yaşamak, hayatını onlara feda etmek. Ondan öğrendim ben çocuklarına doğru gelen sel önünde bent, yel önünde set olmayı. Onlar okusun adam olsun diye, okul önlerini mekân tutmayı. Karı yatak, rüzgârı yorgan yapıp bizim sevgimizle ısındığını çok şahit oldu gözlerim. Bizim yemediğimizden yemez, bizim içmediğimizden içmezdi. 

Azığı iki dilim ekmek katığı olmasa da tok gezerdi.

Tanıdığım en baba adam babamdı. 

Varlığını gözünü kırpmadan evlatlarına harcayan bir adamdı. Onun için kendine bir ceket bile çok evlatlarına şehrin mağazaları az gelirdi. 

Bilge bir adamdı okuyanı çok severdi. Ona göre en güzel servet çocuklarının eğitim ve öğretimi için harcanan servetti. Bu yaptığı harcamalar hakkında babamı uyaran eşe dosta sık sık ”Bahçeme iki fidan ektim, bunlar büyüyecek, dal budak açacak büyük bir ağaç olacak, gölgesinde yazın serinleyip, kışın ısınacağız” derdi. O “OKU “ emrini en iyi anlayan ve kavrayanlardandı. 

Çünkü okumadığı bir tek dakika ve saniye bile yoktu. 

Kelam-ı Kadim gece dilinden, gündüz elinden düşmezdi.

Tanıdığım en baba adam babamdı. 

Elinden tuttuğunda huzur bulman demekti. Geceler gündüz olur, karanlıklar aydınlığa dönerdi. 

Bir olmayı, birlikte bir olmayı,  bir aile olmayı ondan öğrendim. 

Hiç sahte gülmeyi beceremezdi, güldü mü yürekten güler, öpünce yüreğiyle öperdi. 

Dostuna cennetten bir bağ, düşmanına geçilmez bir dağ gibi gülerdi. Kahkahayla gülmezdi ama içten gülerdi. 

Ağlarken hiç görmedim, acılarını ciğerine gömerdi. 

O hep ELİF gibi dimdik, Rabbine karşı VAV gibi boynu eğik gezerdi.

Tanıdığım en baba adam babamdı. 

Bugün bunu daha rahatlıkla söylüyorum. Bir baba olarak evlatlarımın kokusunu içime çektiğim zaman babamı daha iyi anlıyorum. 

Çocuklarını babasız büyütmek zorunda kalan anneleri gördükçe, eşiyle çocuğunu kapıya koyup, başka bir hayata yelken açanlara şahit oldukça babamı dua ediyorum.

Baba olmanın çok kolay, baba kalabilmenin çok zor, babaların kimi çocuklara armağan, kimine çetin bir imtihan olduğunu yaşadıkça öğrendim.