Konuya ilgi duyanlar için hatırlatmakta fayda var. Çalışan Gazeteciler Günü, gazetecilik mesleğini icra edenleri onurlandırmak için 1961’den beri 10 Ocak günü düzenlenen Türkiye’ye özgü bir kutlama günüdür.

1961-1971 arasında Çalışan Gazeteciler Bayramı adıyla kutlanmış; 1971 yılındaki askeri müdahaleden sonra ülkede gazetecilerin bazı haklarının geri alınması üzerine kutlama gününün adı, 10 Ocak Çalışan Gazeteciler Günü olarak değiştirilmişti.

04 Ocak 1961’de kabul edilen ve basın çalışanlarının bazı haklar ve yasal güvence sağlayan “212 sayılı kanun” adlı düzenlemenin Resmî gazetede yayımlanışı nedeniyle 10 Ocak günü kutlama günü oldu..

Söz konusu düzenleme, iş sözleşmelerinin yazılı olarak yapılması, sözleşmelere işin türü ve ücret miktarının yazılması gibi gazetecilerin sosyal ve yasal haklarını belirleyen hükümleri içeriyordu.

Bu yasa ile kendilerine yüklenen sorumlulukları kabul etmek istemeyen 9 gazete patronu (Akşam, Cumhuriyet, Dünya, Hürriyet, Milliyet, Tercüman, Vatan, Yeni İstanbul ve Yeni Sabah) 212 sayılı yasanın ve Basın İlan Kurumu’nun oluşmasına ilişkin 195 sayılı yasanın mesleki sakıncalar doğuracağını iddia eden bir ortak bildiriye imza atarak gazetelerini 3 gün kapadıklarını duyurmuşlardı.

 “Dokuz patron olayı” olarak basın tarihine geçen bu gelişme üzerine gazeteciler, boykot boyunca “Basın” adlı bir gazete yayımlamaya karar verdiler.

 Basın gazetesi 11 Ocak günü yayına başladı ve üç günlük boykot sırasında düzenli olarak yayını sürdürdü.

Çalışan Gazeteciler Günü, bu olayın bir sonucu olarak ortaya çıktı. 10 Ocak, “Çalışan Gazeteciler Bayramı” olarak kutlanmaya başladı ve 1971’de “Çalışan Gazeteciler Günü” halini aldı.

Bugün 10 Ocak Çalışan Gazeteciler günü, bizde artık gazetecilik mesleğine ne zaman başladığını unutan ancak son nefesini verinceye kadar “İyi ve dürüst bir gazeteci” olmak adına çaba göstermeye çalışan bir meslek mensubu olarak tüm zorluklarına rağmen çaba gösteriyoruz.

Her mesleğin kendisine göre zorlukları var.

Doktor kendisine gelen hastaları kurtarıyor.

Madenciler yerin yüzlerce metre altında kömür çıkartıp evine ekmek götürmeye çalışıyor.

Pilot kilometrelerce yükseklikte uçak seyahati yapanları evlerine ulaştırıyor.

Fırıncı her sabah kahvaltı yapmamız için ekmek üretiyor vs.vs.

Bizde bir gazeteci olarak halkın temel ihtiyaçlarından birisi olan “Haber alma” hakkını yerine getirmek adına çok uzun yıllardır 7/24 koşturup duruyoruz.

Biz gazeteciliğin mutfağında okuyucularımıza haber ulaştırmanın mücadelesini veriyoruz, ancak gördüğümüz olumsuzluklar yada hayatımızı kolaylaştıran olaylar karşısında nerede ise 30 yıldır hemen her gün “köşe yazısı” kaleme alarak bir başka zor görevi yerine getirmeye çalışıyoruz.

Bizi hayatın her alanında gören ve bir şekilde karşılaştığımız okuyucularımız “-Sen her gün yazacak konuyu nasıl buluyorsun, şaşırıp kalıyoruz” diye bize sevgi ve saygılarını iletiyorlar, bizi de müthiş bir sevgi yumağı içerisinde bırakıyorlar.

-Her gün yazı yazıyoruz,

-Yazı yazarken  çok uzun yıllar süren televizyon programları yaptık,

-İnsanların hayatında çok önemli bir yer tutan radyolarda yıllar yılı programlara katıldık,

-Kariyer günleri çerçevesinde sayısını unuttuğumuz kadar fazla konuşma yaptık

-Bugünde sözünü ettiğimiz bu aktivitelere hiç durmadan devam ediyoruz.

Bütün bu hareketliğinin içerisinde herhangi bir yanlışın içerisinde olmamak adına azami dikkat ediyoruz.

Olaylara tek taraftan bakmıyoruz.

Gazeteciliği bir silah bir tehdit unsuru olarak asla kullanmıyoruz.

İşini iyi yapan severek yapan bir gazeteci olduğunuzda etrafınızdaki sevgi ama daha da önemlisi saygı çemberinin de her geçen gün daha da fazlalaştığını görüyor seviniyoruz.

Allah bize ömür verdikçe.

Sağlığımız elverdikçe.

Okuyucularımız da bizi bırakmadıkça.

Bize göre dünyanın en saygın mesleklerinden birisi olan gazeteciğe devam edeceğiz.

Ve nefes aldığımız zaman zarfında iyi ki gazeteci olmuşuz, iyi ki bu mesleği yaparken yanlışlardan uzak durmuşuz diye yaptığımız işten keyif alacağız.

Nefes aldıkça..